Het is bij mij altijd alles of niks. Of alles, of helemaal niks. Niet één van mijn beste eigenschappen, ik weet het. Vanzelfsprekend dus ook het geval wanneer ik high heels draag. Of hoog (héél hoog), of niks. Dus geen (makkelijk) loopbare, beschaafde hak van vijf centimeter hoog. NEE, vanaf tien centimeter tel je mee. In de winkel voel ik al aan dat het pijn gaat doen, maar ik houd mezelf voor dat ik discipline moet hebben. Inlopen doe ik niet, ik ben meer het type die meteen de uitdaging aan gaat. (tevens ook niet altijd een goede eigenschap.) Als ik op een zaterdag- of zondagavond in Air, Bermuda of Bar East sta, voel ik het al na een uur. "Shit, dit is het ook niet," denk ik. Tactiek: héél véél drinken, alcohol verdooft de pijn.Zo ook afgelopen zaterdag. Met als Gevolg dat ik zondagmorgen wakker werd met twee badslippers aan, maat 47. Ik moest zo nodig de pijn die nacht wegdrinken. Nu rijst alleen de vraag, "hoe kom ik aan die slippers?" Ik probeer de nacht terug te denken, maar kan me tot grote spijt niks herinneren. Wat heb ik in Godsnaam uitgespookt? Gelukkig blijkt het, na verschillende hulplijnen te hebben geraadpleegd, enigszins mee te vallen.
Over twee weken is het weer zover: "Yellow Claw". Ik heb nog even om na te denken. Ga ik voor alles, of niks?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten